মানুহৰ অদম্য আত্মা.....

মানুহৰ অদম্য আত্মা.....

কালৰ চকৰিত

ঘূৰি, উঠি, বাগৰি

ভাগৰত ফোঁপাই-জোপাইও,

নিজ বাহুৰে

জীৱনক নিতে নতুন গতি দিলো,

নতুন ৰং বোলাই,

গভীৰ তমসাৰ মাজেৰে

নিতে নতুন উষা জনমাই থাকিলো,

জীৱিত থাকিলো, জীৱিত আছো

আৰু জীৱিত থাকিম৷

আঘাত খাইও

অন্ধ বৰ্বৰতাৰ,

ক্ৰুৰতা ভৰা পশুতাৰ,

যুদ্ধ, আকাল, মহামাৰীৰ

আঘাতৰ

কাহিনী আহাৰৰ পাতত৷

তথাপি,

যুগ যুগ ধৰি নিজৰ

ইতিহাসেৰে

অৰ্জন কৰা অদম্য আত্মাৰে,

বাগৰি, উঠি, যুঁজি

প্ৰতি পলে গঢ়ি গ’লো

অজন্তা, ভেনাচ

ৰতি, কামদেৱ৷

গঢ়ি থাকিলো

পুৰাণ, ইতিহাস,

সৃষ্টি কৰি থাকিলো

নিতে নতুন স্তৱন,

মৰিও,

মৃত্যুক বগৰাই

জী থাকিলোঁ৷

মূল: (হিন্দী) ডঃ সত্য মিত্ৰ দুবে

অনু: ডঃ মাখন লাল দাস